Weetje

Afscheid in de ochtend
kust de deur achter je dicht.
Wat jij ziet zie jij alleen
en alle seinen staan op dood.

Het water vloedt hoger en hoger,
het ijs breekt niet de tijd.
’s nachts zwaaien stormen
ramen open uit het lot.

Wat je nooit hebt durven dromen
kleeft als pek en veren aan je huid.
De uitgesproken woorden doofstom.
Alleen de brief die het verstaat.

Maar, weetje:
Wanhoop is ook een soort van hoop.
En weggaan kan altijd nog wel.