Tasten in de holte van de nacht.
Doodmoe, ik zat geknield.
Wat doof is hoort geen bede.
Ik stond op, zag hem gaan
tot hij uit zicht verdween,
licht gebogen naar de kim.
Aarde spat onder zijn voeten uit.
Ik zweef door het heelal.

Luister dit gedicht ook in mijn podcast DichtPod