De Bode

Zwijgend gaat hij door het gebouw
zijn gang, met voetstappen bedrukt.
Brillenogen schijnen wezenloos:
Wat het glas weerkaatst is ongezien.

Berichten bracht hij over en weer.

Enige tijd was deze wereld,
onze wereld, ook de jouwe.
De handen die je schudt zijn koud,
nu je voorgoed dit pand verlaat.

Overbodig.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *