Door de knieën ga ik niet meer echt:
het lijf wordt almaar strammer.

Steeds meer gaat vanzelf minder.

Maar met wat dagelijks onderhoud,
voor wat ik nodig heb gaat het nog best.
Het handelen duurt wat langer dan voorheen.
Ach weet je, ik was al nooit zo snel.

Als de tijd maar genoeg vertraagt,
is het verschil met toen slechts minimaal.

Hoe pijnlijk is het dan toch te ervaren
dat de tweede dood, het lichaam
reeds rechts heeft ingehaald.