Met een harde knal:
stilte,
en tijd verstarend in mijn oog.

Hoe groot was ik.
Torenend in oneindigheid
trapte ik de aarde van mij af,

en trapte in het gat
dat zij tollend achterliet.

In plaats van eeuwigheid,
mijzelf in overmoed beloofd,
stormt nu het einde op mij af.